ekstremum

Encyklopedia PWN

ekstremum warunkowe, ekstremum związane,
mat. ekstremum funkcji f określonej na pewnej podrozmaitości w ℝn, np. na jakiejś krzywej w ℝ2 lub ℝ3, albo na powierzchni w ℝ3;
ekstremum funkcji
[łac. extremus ‘najdalszy’, ‘krańcowy’],
mat. minimum lub maksimum funkcji;
mat. pojęcie odnoszące się do funkcji y(x) należących do dziedziny funkcjonału J[y(x)] — w.f. y(x) oznaczona symbolem δy(x)
Fermat
[fermạ]
Pierre de Wymowa, ur. 17 VIII 1601 lub 1607, Beaumont-de-Lomagne k. Montauban, zm. 12 I 1665, Castres,
francuski matematyk, z wykształcenia prawnik; także poeta.
mat. dla danej funkcji różniczkowalnej f: M → N, gdzie M i N są rozmaitościami różniczkowalnymi wymiaru (odpowiednio) m i n, punkt p ∈ M o tej własności, że różniczka funkcji f w p, tzn. przekształcenie liniowe przestrzeni stycznych df: TpM → Tf(p)N, ma rząd mniejszy niż n (równoważnie: nie jest „na” przestrzeń styczną Tf(p)N);
mat. metoda wyznaczania ekstremów warunkowych, tzn. ekstremów funkcji F zmiennych (x1, ... , xn) ∈ ℝn, obciętej do podrozmaitości S ⊂ ℝn, opisanej równaniami Gj(x1, ... , xn) = 0, gdzie j = 1, 2, ... , m i m < n;
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia