ekstremalny
Encyklopedia PWN
zbiorcza nazwa dyscyplin sport. charakteryzujących się znacznym ryzykiem;
Hamiltona zasada, zasada najmniejszego działania, zasada stacjonarnego (ekstremalnego) działania,
jedna z wariacyjnych zasad mechaniki;
klimat
charakterystyczny dla danego obszaru zespół zjawisk i procesów atmosferycznych (warunków pogodowych) powtarzających się w czasie, kształtujący się pod wpływem właściwości fizycznych i geograficznych tego obszaru, określony na podstawie wyników wieloletnich obserwacji i pomiarów meteorologicznych.
[gr. klíma ‘nachylenie’, ‘szerokość geograficzna’],
mat. dział analizy mat., który zajmuje się wyznaczaniem ekstremów i punktów kryt. funkcjonałów, tzn. wielkości zmiennych, definiowanych w taki sposób, że każdej funkcji u (lub krzywej, powierzchni itp.), należącej do ustalonej klasy, odpowiada liczba I[u], będąca wartością pewnej całki, np. (1) I[u] = ∫Ω F(x, u(x), Du(x))dx (rozpatruje się także zagadnienia wariacyjne, w których funkcja F zależy od pochodnych wyższych rzędów funkcji u).
artystka pochodzenia jugosłowiańskiego;
stacja nauk.-badawcza w Antarktydzie Wschodniej, na biegunie geogr., na wys. 2835 m;