echolokacja

Encyklopedia PWN

[gr. ēchṓ ‘dźwięk’, ‘odgłos’, ‘echo’, łac. locus ‘miejsce’],

fiz. aktywna metoda poszukiwania, wykrywania i określania położenia (lokacji) obiektów za pośrednictwem sygnałów nadanych (wysłanych przez źródło — operatora);

echolokacja

[gr. ēchṓ ‘dźwięk’, ‘odgłos’, ‘echo’, łac. locus ‘miejsce’],

biol. zdolność niektórych zwierząt do znajdowania przeszkody lub identyfikacji ofiary na podstawie porównania charakterystyki wydanych przez siebie dźwięków z dźwiękami (echem) odbitymi od obiektu;

Caripe

[karịpe],

Caripe del Guácharo,

m. w północno-wschodniej Wenezueli (stan Monagas), na wschód od m. Cumaná;

delfinowate, Delphinidae,

rodzina ssaków z rzędu waleni, podrzędu zębowców;

echo akustyczne,

wrażenie słuchowe (lub zmierzony sygnał) wywołane przez powracający impuls fali sprężystej odbitej od przeszkody, dochodzące do obserwatora (lub odbiornika) z takim opóźnieniem czasowym, które pozwala na odróżnienie go od impulsu fali bezpośredniej;

echosonda

[gr.-fr.],

urządzenie nadawczo-odbiorcze wykorzystujące zjawisko echa (echolokacja) jako źródło informacji o obiekcie, od którego nastąpiło odbicie impulsu fali ultradźwiękowej (tzw. impulsu sondującego);

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>