ebuliometria

Encyklopedia PWN

ebuliometria
[łac. ebullire ‘wrzeć’, ‘kipieć’, gr. metréō ‘mierzę’],
metoda bardzo dokładnego pomiaru temperatury wrzenia bardzo rozcieńczonych roztworów substancji chemicznych;
Świętosławski Wojciech Alojzy, ur. 21 VI 1881, Kiryjówka (Ukraina), zm. 29 IV 1968, Warszawa,
polski fizykochemik.
chemia fizyczna, fizykochemia,
fiz. dziedzina przyrodoznawstwa, na pograniczu chemii i fizyki, opisująca i tłumacząca reakcje chem. i właściwości związków chemicznych, ich mieszanin i materiałów z nich tworzonych, w oparciu o teorie i metody fizyki.
prawo głoszące, że cząstkowe prężności par poszczególnych składników roztworu doskonałego są w określonej temperaturze proporcjonalne do ich stężeń: pA = pA0 · xA, gdzie pA — cząstkowa prężność pary nasyconej w danej temperaturze składnika A nad roztworem, pA0 — prężność pary nasyconej w tej temperaturze czystego składnika A, xA — stężenie składnika A wyrażone w ułamku molowym;
Zmaczyński Aleksander, ur. 26 VIII 1898, Gródek Ostroszycki k. Mińska (ob. Białoruś), zm. 5 IV 1982, Warszawa,
chemik;
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia