ebionita
Encyklopedia PWN
religiozn. judeochrześc. herezja działająca I–V w. gł. w Palestynie i Syrii; nazwa pochodzi od hebrajskiego ebion [‘ubogi’];
adopcjanie
zwolennicy doktryny teologicznej, wg której Chrystus był jedynie przybranym synem Boga, człowiekiem obdarzonym niezwykłą mocą;
[łac. adoptio ‘usynowienie’],
w pierwotnym chrześcijaństwie wyznawcy Chrystusa rekrutujący się spośród Żydów lub prozelitów;
sobór jerozolimski, zw. też soborem apostolskim,
nazwa narady apostołów i starszych Kościoła, która odbyła się w Jerozolimie ok. 49 r. (Dz 15,6–21).
