długa
Encyklopedia PWN
pol. rasa psów pasterskich hodowanych przez górali w rejonie Tatr;
w metryce antycznej, a więc teorii zbudowanej dla opisu struktury wierszowej poezji gr. i łac., której rytm opierał się na językowym zjawisku iloczasu, najmniejsza jednostka struktury rytmicznej wiersza, tzn. odcinek wersu o z góry założonej kolejności występowania sylab długich (symbol: –) i krótkich (symbol: 
);
);
tse-tse, Glossina,
rodzaj muchówek z rodziny Glossinidae, liczący 23 gat. i 8 podgat., zamieszkujących środkową Afrykę i lokalnie Płw. Arabski; długie, zachodzące na siebie w spoczynku skrzydła, są nieco większe od skrzydeł muchy domowej; narządy gębowe kłująco-ssące; kłujka długa, twarda wysunięta do przodu (owady dorosłe żywią się krwią człowieka i in. ssaków); jajożyworodne, przepoczwarczenie przechodzą w bagnistej ziemi;
całokształt spraw związanych z wojskiem i sposobem prowadzenia wojny.
polskie rodzime bydło mleczne występujące w dolinach Biebrzy, Narwi i Bugu;
jedyna rasa kaczek typu nieśnego, wyhodowana w Indiach;
