dęte
Encyklopedia PWN
kompozytor;
kompozytor austriacki przedstawiciel klasycyzmu w muzyce, najstarszy z tzw. klasyków wiedeńskich.
szwajcarski oboista i kompozytor;
idiofony
grupa instrumentów muz., w których źródłem dźwięku (tzw. wibratorem) jest sprężysty element drgający (np. płytka, sztabka, pręt, rura, blaszka — tzw. języczek, naczynie z metalu, kamienia, drewna, szkła);
[gr.],
muz. krótki utwór instrumentalny, o charakterze marsza, fanfary lub pawany, przeznaczony na instrumenty dęte (gł. na trąbki) otwierający uroczyste korowody, turnieje, bale maskowe itp.; popularny zwłaszcza w XVI–XVII w.;