dziekan
Encyklopedia PWN
dziekan
religiozn. w Kościele katol. duchowny, który z nominacji biskupa ordynariusza stoi na czele dekanatu, sprawuje władzę adm. oraz duszpasterską w podległych mu parafiach;
[łac.],
dziekan
naukozn. współcześnie, na eur. uniwersytetach profesor lub inny samodzielny pracownik nauk.-dydaktyczny (docent, doktor habilitowany), kierujący wydziałem w szkole wyższej, wybierany przez radę wydziału;
[łac. decanus ‘dziesiętnik’],
najstarszy rangą i datą przybycia przedstawiciel dyplomatyczny, stojący na czele korpusu dyplomatycznego (w państwach utrzymujących stosunki dyplomatyczne z Watykanem zwykle nuncjusz).
arabista i islamista;
przewodniczący rady adwokackiej, przez nią wybierany; kieruje pracą rady i ją reprezentuje.
w. w woj. mazow. (pow. warsz. zachodni, gmina Łomianki), na wschodnim skraju Puszczy Kampinoskiej;
