dyskretny

Encyklopedia PWN

dyskretny przyrząd, element dyskretny, element indywidualny,

przyrząd półprzewodnikowy (np. dioda, tranzystor) o autonomicznej strukturze, zamknięty w obudowie (oprawce) i zaopatrzony w końcówki;

sygnał dyskretny,

sygnał mający postać nieciągłego przebiegu wielkości fiz. reprezentującej wiadomość (wielkość może przyjmować tylko określone wartości ze skończonego ich zbioru);

układ dyskretny, układ impulsowy,

autom. układ fizyczny (najczęściej układ sterowania lub regulacji), w którym sygnały wejściowe (sterujące), a często również sygnały wyjściowe (wielkości sterowane) mogą zmieniać swoje wartości tylko w pewnych chwilach czasu — uzależnionych od różnych czynników (np. gdy sygnał wejściowy przekracza pewną wartość).

matematyka dyskretna,

zbiorcze określenie działów matematyki badających struktury matematyczne o charakterze dyskretnym, czyli nieciągłym — przede wszystkim skończone, a co najwyżej przeliczalne (przeliczalny zbiór);

przestrzeń dyskretna,

mat. przestrzeń topologiczna, w której każdy podzbiór jest zbiorem otwartym;

sygnał

[łac. signalis ‘dający znak’],

telekom. czynnik będący nośnikiem wiadomości, umożliwiający jej przesyłanie na odległość lub rejestrację;

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>