dynamika

Encyklopedia PWN

subiektywna cecha dźwięku odczuwana słuchem i odróżniająca od siebie dźwięki o tej samej głośności i wysokości (wytwarzane przez różne źródła, np.: instrumenty muzyczne, głosy ludzi, ptaków i zwierząt, hałasy maszyn), zależna głównie od składu widmowego danego dźwięku, ale także od jego dynamiki (zmienności w czasie transjentów narastania czy zanikania dźwięku).
Beethoven
[bẹ:tho:fn]
Ludwig van Wymowa, ur. przed lub 17 XII 1770 (data chrztu), Bonn, zm. 26 III 1827, Wiedeń,
kompozytor niemiecki.
fiz. pierwsza zasada dynamiki, → Newtona zasady dynamiki.
fiz. trzecia zasada dynamiki, → Newtona zasady dynamiki.
forte
[wł.],
muz. silnie, głośno (grać, śpiewać); skrót: f; fortissimo (skrót: ff), bardzo głośno; określenie dynamiki (głośności) utworu muz. podawane w partyturze; przeciwieństwo piano.
Kalecki Michał, ur. 22 VI 1899, Łódź, zm. 17 IV 1970, Warszawa,
polski ekonomista i statystyk.
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia