dynamika
Encyklopedia PWN
barwa dźwięku, timbre,
subiektywna cecha dźwięku odczuwana słuchem i odróżniająca od siebie dźwięki o tej samej głośności i wysokości (wytwarzane przez różne źródła, np.: instrumenty muzyczne, głosy ludzi, ptaków i zwierząt, hałasy maszyn), zależna głównie od składu widmowego danego dźwięku, ale także od jego dynamiki (zmienności w czasie transjentów narastania czy zanikania dźwięku).
Beethoven
kompozytor niemiecki.
[bẹ:tho:fn]
Ludwig van , ur. przed lub 17 XII 1770 (data chrztu), Bonn, zm. 26 III 1827, Wiedeń,
działania i przeciwdziałania zasada, zasada akcji i reakcji,
fiz. trzecia zasada dynamiki, → Newtona zasady dynamiki.
forte
muz. silnie, głośno (grać, śpiewać); skrót: f; fortissimo (skrót: ff), bardzo głośno; określenie dynamiki (głośności) utworu muz. podawane w partyturze; przeciwieństwo piano.
[wł.],
polski ekonomista i statystyk.