dynamika
Encyklopedia PWN
telekom. stosunek maks. chwilowej wartości sygnału (np. wartości amplitudy) do jego wartości minimalnych;
sformułowane 1687 przez I. Newtona 3 podstawowe prawa dynamiki klasycznej.
demogr. ogół mieszkańców określonego terytorium, np. państwa, lub wszystkich krajów świata; podstawowa kategoria demografii.
kompandor
urządzenie elektroniczne przeznaczone do zmiany dynamiki sygnałów (np. fonicznych), przenoszonych przez tory transmisyjne analogowych systemów telekomunik.;
[ang.],
agogika
muz. całokształt zjawisk związanych z ruchliwością i tempem przebiegu utworu muzycznego;
[gr. agōgḗ ‘prowadzenie’, ‘kierowanie’],
wielkości (liczby bezwzględne i względne), które pozwalają wykryć lub potwierdzić prawidłowości zjawisk ludnościowych i obrazują natężenie tych zjawisk.
