dynamiczne
Encyklopedia PWN
mech. zespół wszystkich sił zewn., czynnych i biernych (czyli reakcji podpór), działających na ciało lub element konstrukcyjny.
chemik polski.
region obejmujący kraje basenu Oceanu Spokojnego w Azji, Australii i Oceanii oraz w Ameryce Północnej i Ameryce Południowej,
paralaksa
astr. zjawisko zmiany kierunku, w którym obserwowany jest obiekt astr., w wyniku zmiany położenia obserwatora, a także kąt między kierunkami do danego obiektu poprowadzonymi z 2 różnych położeń obserwatora.
[gr.],
dyscyplina pedagogiki zajmująca się środowiskowymi uwarunkowaniami procesów wychowawczo-opiekuńczych i rozwoju człowieka w różnych fazach życia, a także budująca wiedzę o mechanizmach i procesach praktycznego przeobrażania, usprawniania, aktywizowania i modernizowania środowisk wychowawczych.
mat. jedno z gł. twierdzeń teorii układów dynamicznych mających miarę niezmienniczą, opisujące własność ruchu prawie każdego punktu takiego układu: trajektoria typowego punktu wraca nieskończenie wiele razy do dowolnie małego otoczenia punktu startowego.
