dy
Encyklopedia PWN
państwo w zachodniej Afryce, nad Zatoką Gwinejską
Dybbøl
m. w Danii, na Półwyspie Jutlandzkim (region Dania Południowa), nad fiordem Flensborg, w pobliżu granicy z Niemcami;
[dỵböl],
ferromagnetyzm
zespół zjawisk związanych z równoległym uporządkowaniem momentów magnet. atomów lub jonów.
[łac. ferrum ‘żelazo’, magneticus ‘magnetyczny’],
mat. funkcja, której wartość po pomnożeniu każdej ze zmiennych niezależnych przez dowolną liczbę t zostaje pomnożona przez tp (f.j. stopnia p);
geometrie Riemanna, geometrie riemannowskie,
wielowymiarowe uogólnienia klas. geometrii różniczkowej na dwuwymiarowych powierzchniach (zapoczątkowanej przez C.F. Gaussa), właśc. teoria przestrzeni Riemanna, stworzona 1854 przez B. Riemanna.
pierwiastki chemiczne (o liczbach atomowych 57–71) należące do 3 grupy układu okresowego pierwiastków, tworzące w 6 okresie dodatkową rodzinę: lantan (La), cer (Ce), prazeodym (Pr), neodym (Nd), promet (Pm), samar (Sm), europ (Eu), gadolin (Gd), terb (Tb), dysproz (Dy), holm (Ho), erb (Er), tul (Tm), iterb (Yb) i lutet (Lu) (dawniej lantan nie był zaliczany do lantanowców);
