dorycka
Encyklopedia PWN
muz. jedna ze skal kościelnych (z finalis na d), o nazwie przejętej ze starogreckich gatunków oktawowych.
starogrecki dialekt plemienia helleńskich Dorów;
systemy konstrukcyjno-kompozycyjne, których elementy, o określonym kształcie i sposobie dekoracji, są powiązane określonymi proporcjami obliczanymi wg jednostek zwanych modułami;
Bramante Donato, Donato di Pastucio d’Antonio, ur. między 1443 a 1444, Monte Asdrualdo (ob. Fermignano), zm. 11 IV 1514, Rzym,
włoski architekt, konstruktor i malarz, jeden z najwybitniejszych przedstawicieli dojrzałego renesansu.
