domie
Encyklopedia PWN
niemiecki kompozytor i organista, przedstawiciel późnego baroku, jeden z największych twórców w historii muzyki.
jeden z ludów mon-khmerskich;
m. w Niemczech, na północy kraju związkowego Bawaria, nad rz. Regnitz, w pobliżu jej ujścia do Menu.
miejscowość we wschodniej Słowacji, 4 km na południe od Koszyc;
Bateau-Lavoir
zespół pracowni malarskich w domu przy rue Ravignan 13 (ob. place Émile Goudeau) na Montmartre w Paryżu;
[batọ lawuạ:r],
ruch rel., którego wspólnoty były zakładane gł. XII–XIV w. (Niderlandy, północne Włochy, Francja);
m. w południowo-zachodniej Norwegii, nad Byfjorden (M. Północne), ośrodek adm. okręgu Hordaland.
Berzelius 
, ur. 20 VIII 1779, Väversunda k. Linköping, zm. 7 VIII 1848, Sztokholm,
chemik szwedzki.
[bärsẹliüs]
Jöns Jacob von , ur. 20 VIII 1779, Väversunda k. Linköping, zm. 7 VIII 1848, Sztokholm,
zjawisko społeczne polegające na braku domu lub miejsca stałego pobytu gwarantującego jednostce lub rodzinie poczucie bezpieczeństwa, zapewniającego schronienie przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi i zaspokojenie podstawowych potrzeb na poziomie uznawanym w danym społeczeństwie za wystarczający.
miasto w województwie śląskim, na pograniczu Pogórza Śląskiego z Beskidem Śląskim i Beskidem Małym, nad Białą; pow. grodzki, siedziba pow. bielskiego.
działacz ruchu lud., prawnik;
Blang, Puman,
grupa etniczna zamieszkująca południowe Chiny (mają status oficjalnie uznanej narodowości) oraz pogranicze chińsko-birmańskie;
Blois
średniow. hrab. w Turenii;
[bluạ],
architekt holenderski;
m. w USA, u ujścia rz. Charles i Mystic do Zat. Bostońskiej (O. Atlantycki); stolica stanu Massachusetts.
Brau, Brao,
grupa etniczna mieszkająca w środkowym Wietnamie, południowo-wschodnim Laosie i północno-wschodniej Kambodży;
dziennikarz i publicysta;
Bruksela, fr. Bruxelles , flam. Brussel,
stolica Belgii, położona w środkowej części kraju, na Wysoczyżnie Brabanckiej, nad rz. Senne (dorzecze Skaldy);
, flam. Brussel,
stanowisko archeol. w środkowych Czechach, k. m. Kutná Hora;
Ilustracje, multimedia
Tabele, zestawienia
Słownik języka polskiego PWN
dom
• domowy • domek, domeczek
1. «budynek przeznaczony na mieszkania lub zakłady pracy»
2. «mieszkanie lub pomieszczenie, w którym się mieszka»
3. «rodzina, domownicy; też: mieszkanie wraz z jego mieszkańcami»
4. «ogół spraw związanych z rodziną i gospodarstwem»
5. «ród, rodzina, dynastia»
6. «miejsce, z którego ktoś pochodzi»
7. «instytucja społeczna lub usługowa, mieszcząca się zwykle w oddzielnym lokalu lub budynku; też: budynek, w którym się ona znajduje»
• domowy • domek, domeczek
Dom Boży, dom modlitwy «kościół, świątynia»
Biały Dom «siedziba prezydenta Stanów Zjednoczonych w Waszyngtonie»
dom akademicki, studencki «budynek, w którym mieszkają studenci»
dom bliźniaczy «dom składający się z dwóch samodzielnych części o jednej ścianie wspólnej»
dom dziecka «zakład wychowawczy dla sierot lub dzieci pozbawionych opieki rodzicielskiej»
dom gry «lokal, w którym uprawiane są gry hazardowe»
dom kultury «budynek mieszczący lokale kulturalno-rozrywkowe, jak czytelnia, sala kinowa, świetlica»
dom mody «duży sklep z ubraniami, zwykle jednej firmy»
dom starców «zakład, w którym mieszkają osoby w podeszłym wieku pozbawione opieki rodziny»
dom szeregowy «dom należący do zespołu identycznych domów sąsiadujących ze sobą przez ścianę, wybudowanych w jednej linii»
dom towarowy «duże przedsiębiorstwo handlowe prowadzące sprzedaż detaliczną różnych towarów; też: budynek, w którym odbywa się ta sprzedaż»
dom zdrojowy «zakład lecznictwa wodami mineralnymi w miejscowości kuracyjnej»
fabryka domów «zakład produkujący elementy do szybkiego montażu budowli»
nakrycie domu, budynku «dach»
rodzinny dom dziecka «dom, w którym niewielka grupa sierot lub dzieci pozbawionych opieki rodzicielskiej wychowuje się w pełnej rodzinie»
