diatoniczne
Encyklopedia PWN
muz. szereg 7 dźwięków utworzony przez sprowadzenie do jednej oktawy 7 kolejnych kwint;
chromatyka
podwyższanie lub obniżanie któregokolwiek ze stopni skali diatonicznej, „barwienie” skali diatonicznej, uzyskiwanie w niej półtonowych odstępów, gdy dźwięk sąsiadujący był pierwotnie odległy o cały ton;
[gr. chrōmatíkos ‘barwny’],
figuracja
muz. kształtowanie linii melodycznej (melodia), wykorzystujące dźwięki gamy diatonicznej lub chromatycznej (diatonika, chromatyka), a także dźwięki tzw. akordów rozłożonych (czyli akordów rozłożonych na składniki), prowadzonych zazwyczaj w drobnych i równych wartościach rytmicznych;
[łac.],
harmonijka ustna, organki,
instrument muz. z grupy idiofonów języczkowych (idiofony);
