destylacji prostej
Encyklopedia PWN
destylacja
proces fizykochemiczny polegający na przeprowadzeniu (przez ogrzanie) substancji ciekłych w stan pary, skropleniu (kondensacji) par przez oziębienie i następnie zebraniu skroplonych par — skroplin (czyli destylatu) w specjalnym naczyniu. Jest to metoda rozdziału mieszanin, której podstawą jest różnica w składzie pary i cieczy opisana równowagą termodynamiczną układu.
[łac. destillatio ‘ściekanie kroplami’],
destylacja równowagowa, destylacja rzutowa,
techn. destylacja prosta, w której płynąca rurociągiem mieszanina cieczy jest ogrzewana przeponowo, a wytworzona para i ciecz, płynąc we współprądzie, stykają się ze sobą przez pewien czas, zapewniając większą dokładność rozdzielenia składników;
francuski chemik, przyrodnik, rolnik i działacz gospodarczy.
frakcja destylacji ropy naftowej, wrząca w temperaturze 40–70°C;
metylowy alkohol, metanol, dawniej też karbinol, spirytus drzewny, CH3OH,
związek. org., najprostszy alkohol monohydroksylowy;
