defektoskopii

Encyklopedia PWN

defektoskopia
[łac. defectus ‘brak’, gr. skopéō ‘patrzę’],
techn. zespół metod nieniszczącego wykrywania wad materiałów (gł. metali i stopów), które dzięki temu mogą być stosowane w kontroli jakości półwyrobów lub wyrobów gotowych;
dziedzina nauki i techniki z pogranicza akustyki i elektroniki;
barwniki służące nie tylko do nadawania barwy przedmiotom użytkowym, lecz także do innych celów, m.in. do przetwarzania różnych rodzajów energii oraz do wizualizacji niektórych procesów fiz., chem. i biochemicznych;
cez, Cs, caesium,
pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 55;
wrażenie słuchowe (lub zmierzony sygnał) wywołane przez powracający impuls fali sprężystej odbitej od przeszkody, dochodzące do obserwatora (lub odbiornika) z takim opóźnieniem czasowym, które pozwala na odróżnienie go od impulsu fali bezpośredniej;
izotopy
[gr. ísos ‘równy’, tópos ‘miejsce’],
nuklidy o tej samej liczbie atomowej Z i różnych liczbach masowych A (tj. o tej samej liczbie protonów i różnych liczbach neutronów);
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia