dedukcyjnych
Encyklopedia PWN
dyscypliny nauk., w których żadnych twierdzeń nie uzasadnia się doświadczalnie;
naukozn. działalność wyspecjalizowanych pracowników, instytucji i organizacji naukowych, prowadzona metodycznie, zgodnie z procedurami dochodzenia do twierdzeń, odkryć i wynalazków, ich weryfikacji i kontroli, przyjętymi w danej dyscyplinie i danej epoce historycznej (metodologia nauk); podstawowy składnik nauki w aspekcie dynamicznym, czynnościowym.
ang. prawnik, filozof i ekonomista;
log. metoda budowania systemu dedukcyjnego polegająca na tym, że w procesie dowodzenia twierdzeń używa się wyłącznie reguł — inaczej niż w przypadku systemu aksjomatycznego, w którym stosuje się zarówno reguły, jak i aksjomaty.
grecki matematyk.
