dawny
Encyklopedia PWN
określenie części terytorium państwa pol. po II wojnie świat. leżącego między granicą z ZSRR, ustaloną VII 1944, a zachodnią i południową granicą Polski wg stanu 31 VIII 1939;
najwyżsi urzędnicy administracji centralnej;
urzędy związane z funkcjonowaniem i organizacją dworu panującego, niekiedy jednocześnie dygnitarstwa państwowego (marszałek i podskarbi nadworni);
powstały w XIII–XIV w., ich trzon stanowiła rada miejska z burmistrzem i ława miejska z wójtem na czele.
ukształtowały się w XIV w. z książęcych urzędów dworskich, przeważnie jako terytorialne godności honorowe, sprawowane dożywotnio z nominacji króla, odrębne w każdym województwie, ziemi i powiecie;
order
najwyższe wśród odznaczeń wyróżnienia honorowe; w większości państw najwyższa forma uznania dla obywateli kraju lub obywateli państw zaprzyjaźnionych za wybitne osiągnięcia w służbie państw. (cywilnej i wojsk.), pracy zawodowej i społ., za czyny męstwa i niezwykłego poświęcenia;
[łac.],
