danina
Encyklopedia PWN
obowiązkowe świadczenie w naturze lub pieniądzu uiszczane na rzecz panującego, państwa, gminy lub innego związku publicznego, w średniowieczu i czasach nowożytnych także pana feudalnego;
ekon. jedna z danin publicznych charakteryzująca się zespołem cech, które wyróżniają się spośród pozostałych danin.
w terminologii marksistowskiej dochód wytwarzany przez poddanych (głównie chłopów) i przejmowany przez pana feudalnego z racji jego zwierzchniego prawa własności do ziemi lub też zwierzchnictwa sądowego czy osobistego;
kontrybucja
[łac. contribuere ‘przyczyniać się’]:
w starożytności państwo semickie (początek II tysiąclecia–612 p.n.e.) w północnej Mezopotamii (obecnie północny Irak);
wódz Hunów od 434, najpotężniejszy z władców barbarzyńskich atakujących cesarstwo rzymskie.