człowiekowate
Encyklopedia PWN
człowiekowate, hominidy, Hominidae,
jedna z rodzin rzędu ssaków naczelnych, kategoria systematyczna, którą w dawnym ujęciu tworzyły tylko formy Homo sapiens i ich bezpośredni przodkowie, różni od małp człekokształtnych;
całokształt procesów ewolucyjnych, które doprowadziły przez długofalowe zmiany genetyczne do przekształcenia się form przedludzkich w formy człowieka współczesnego (Homo sapiens), którego historia rodowa (i rodziny człowiekowatych) jest ciągle przedmiotem badań i szerokich dyskusji naukowych.
człowiek, Homo sapiens,
istota żywa wyróżniająca się wśród innych najwyższym rozwojem psychiki i życia społecznego, jedyna posiadająca kulturę i zdolna do jej tworzenia, pod względem biologicznym gatunek człowiekowatych (Homo sapiens) żyjący od schyłku plejstocenu;
najmłodsza era (jednostka geochronologiczna) w geologicznej historii Ziemi, trwająca od ok. 65 mln lat temu do dziś; także eratem (jednostka chronostratygraficzna) obejmujący skały powstałe w tej erze.
allometria
biol. zmiana względnej wielkości narządu w stosunku do innego narządu lub do rozmiarów całego ciała, zachodząca bądź w procesie ontogenezy (allometria ontogenetyczna), bądź filogenezy (allometria filogenetyczna).
[gr. állos ‘obcy’, ‘inny’, metréō ‘mierzę’],
australopiteki, Australopithecus,
rodzaj plioceńskich i wczesnoplejstoceńskich hominidów z południa i wschodu Afryki, zaliczany do rodziny człowiekowatych.