człowieka
Encyklopedia PWN
organizacja społ., utworzona 1921;
człowiek, Homo sapiens,
istota żywa wyróżniająca się wśród innych najwyższym rozwojem psychiki i życia społecznego, jedyna posiadająca kulturę i zdolna do jej tworzenia, pod względem biologicznym gatunek człowiekowatych (Homo sapiens) żyjący od schyłku plejstocenu;
w szerokim pojęciu wszystkie gatunki wyróżniane w obrębie rodzaju Homo (człowiek — Antropologia), opisane na podstawie zachowanych szczątków kostnych z końca pliocenu i z plejstocenu, od najstarszych: Homo habilis, przez Homo erectus do Homo sapiens (antropogeneza); w bardziej zawężonym zakresie, zwyczajowo pojęcie to obejmuje Homo sapiens ze środkowego paleolitu, w tym archaiczne pod względem anatomicznym formy człowieka rozumnego, neandertalczyka (neandertalski człowiek), i anatomicznie współczesnego, z paleolitu górnego, dawniej określane jako Homo sapiens fossilis.
termin koraniczny oznaczający wyznawców religii objawionych, → ahl al-kitab.
neandertalski człowiek, Homo sapiens neanderthalensis,
podgatunek człowieka kopalnego, czasem traktowany jako gat. Homo neanderthalensis. Zamieszkiwał tereny Europy i Azji Mniejszej w okresie od ok. 180 tys. do ok. 35 tys. lat temu.
