czynniki warunkujące
Encyklopedia PWN
czynniki zewn. względem środowiska organizmów, populacji i biocenoz, których występowanie wywiera wpływ na jednostki ekol.;
parametry orbity ziemskiej: mimośród, nachylenie płaszczyzny równika ziemskiego do płaszczyzny ekliptyki i położenie peryhelium w stosunku do wędrującego po ekliptyce punktu przesilenia wiosennego, warunkujące ilość energii słonecznej docierającej do górnej granicy atmosfery na poszczególnych równoleżnikach i w różnych porach roku.
genet. podstawowe reguły dotyczące przekazywania cech warunkowanych genetycznie podczas rozmnażania płciowego, sformułowane 1866 przez G.J. Mendla w wyniku wieloletnich badań nad dziedziczeniem u samopylnej rośliny — grochu siewnego;
med. tkanka wywodząca się z prawidłowych tkanek ustroju, lecz wskutek utrwalonych cech patologicznych rozrastająca się w sposób niekontrolowany, nie poddający się czynnikom regulującym wzrost, dojrzewanie i czynności komórek, rosnący mimo wyeliminowania przyczyny, jeżeli jest ona znana (nowotworzenie);
naturalne nagromadzenie kopaliny w skorupie ziemskiej lub na jej powierzchni, w takiej formie i ilości, które umożliwiają jej gospodarce wykorzystanie obecnie lub w przyszłości.
atrakcyjność społeczna, atrakcyjność interpersonalna,
psychol. cechy danej osoby wywołujące u innych osób pozytywną postawę wobec niej;
