cywilny zaoczny

Encyklopedia PWN

odrębny rodzaj postępowania sądowego, toczący się w ramach procesu cywilnego.
orzeczenie sądu, co do istoty sprawy kończące postępowanie w sprawie, wydane (z reguły) po przeprowadzeniu rozprawy;
prawo żądanie ponownego rozpoznania sprawy przez stronę, w której to sprawie zapadło orzeczenie podczas nieobecności strony (np. s. pozwanego od wyroku zaocznego w postępowaniu cywilnym).
termin, którego treść ulegała wielowiekowej ewolucji: w starożytnej Grecji określano nim rozmowy myślicieli z uczniami na dowolne tematy, a także miejsce nauczania;
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia