cykliczna
Encyklopedia PWN
produkty komórek odpornościowych należące do licznej grupy cytokin i czynników wzrostowych wpływające na procesy regeneracji, wzrostu i tworzenia naczyń krwionośnych;
aromatyczność
chem. charakterystyczna cecha niektórych cyklicznych związków org. (polienów) o sprzężonym układzie wiązań podwójnych i płaskiej budowie cząsteczki, przejawiająca się w ograniczeniu skłonności wiązań podwójnych do ulegania reakcjom przyłączenia (addycji) przy jednoczesnym zwiększeniu skłonności cząsteczek do reakcji podstawienia.
[gr.],
atraktor
mat. punkt lub zbiór, który w trakcie pewnego procesu „przyciąga” punkty leżące w jego otoczeniu;
[łac. attrahere ‘przyciągać’],
w mitologii frygijskiej, później gr.-rzym., bóstwo wegetacji, odpowiednik syryjskiego Adonisa;
niemiecki kompozytor i organista, przedstawiciel późnego baroku, jeden z największych twórców w historii muzyki.
mit. egip. jedna z form boga Stwórcy (Atum, Re), wyobrażana i czczona pod postacią czapli (w Heliopolis);
