cyfrową
Encyklopedia PWN
odbiornik radiofoniczny, pot. radio,
telekom. rodzaj odbiornika radiokomunikacyjnego powszechnego użytku, przeznaczonego do odbioru i przetwarzania emitowanych przez stacje nadawcze fal radiowych wielkiej częst. przenoszących sygnały foniczne.
przetwarzanie cyfrowo-analogowe, przetwarzanie C/A,
elektr. przetwarzanie sygnału cyfrowego na odpowiadający mu sygnał analogowy (sygnał);
metrol. rodzaj przyrządu pomiarowego przetwarzającego, wg określonej zależności i w granicach określonej dokładności, sygnały pomiarowe.
telefonia
dział telekomunikacji porozumiewawczej zajmujący się przekazywaniem dźwięków mowy (z wystarczającą zrozumiałością) pomiędzy co najmniej 2 abonentami sieci telefonicznej, za pośrednictwem urządzeń telekomunik.;
[gr.],
Bluetooth
międzynar. norma określająca technikę przesyłania sygnałów cyfrowych na małe odległości (najczęściej do 10 m, niekiedy do 100 m), za pomocą fal radiowych o częst. ok. 2,4 GHz, z szybkością do 760 kbit/s;
[blu: tu:ŧ; ang.],
proces wielokrotnej reprodukcji obrazu (znaków pisma, rysunków i in.) na podłożu drukowym: papierze, kartonie, tekturze, foliach metalowych i z tworzyw sztucznych (drukowa folia), szkle, porcelanie i in.
