cogens
Encyklopedia PWN
ius
[łac., ‘prawo’]:
norma bezwzględnie obowiązująca, ius cogens,
norma prawna nie dopuszczająca odmiennego uregulowania przez adresatów (strony) kwestii przez nią unormowanej.
prawo międzynarodowe publiczne, łac. ius gentium, prawo narodów,
zespół norm regulujących przede wszystkim stosunki zewn. państw, jak również stosunki międzynar. z udziałem innych niż państwa podmiotów tego prawa (międzynar. organizacje międzyrządowe, Stolica Apostolska, niesuwerenne podmioty terytorialne, narody walczące o niepodległość).
samostanowienie narodów, samookreślenie narodów,
podstawowa zasada prawa międzynarodowego oznaczająca prawo do swobodnego określenia statusu politycznego, społecznego, gospodarczego i kulturalnego oraz prawo do utworzenia własnego państwa lub połączenia się z państwem już istniejącym.
