ciągły
Encyklopedia PWN
kinematyka
dział mechaniki klas. zajmujący się badaniem geom. właściwości ruchu ciał bez uwzględnienia ich cech fiz. i działających na nie sił.
[gr. kínēma ‘ruch’],
mat. dział topologii wyrosły z teorii homotopii, dostosowujący rozpatrywane pojęcia do przestrzeni topologicznych o bardziej złożonej budowie, zwłaszcza lokalnej;
lampa elektronowa próżniowa przeznaczona do generacji i (lub) wzmacniania mikrofal (generator drgań elektrycznych);
dyscyplina nauk. wyodrębniona w latach 30. XX w.; obejmuje zespół nauk o nauce tworzący „federację metanauk”, które prowadzą badania podstawowe, stosowane i wdrożeniowe oraz dociekania o teoret. i praktycznych celach szeroko pojętej nauki, rozpatrywanej w różnych aspektach i z różnych punktów widzenia;
mat. ciągłe funkcje f i g, obie z przestrzeni topologicznej X do przestrzeni Y, dla których istnieje funkcja ciągła (zw. homotopią) H: X × [0, 1] → Y, taka że H(x, 0) = f(x) i H(x, 1) = g(x);
