ciągłe

Encyklopedia PWN

funkcja
[łac. functio ‘czynność’],
odwzorowanie, przekształcenie,
mat. jedno z centralnych pojęć całej matematyki, w szczególności analizy matematycznej, ale także innych działów, m.in. topologii i teorii mnogości;
mat. dział topologii algebraicznej poświęcony badaniu przestrzeni topologicznych i przekształceń między nimi: przez rozpatrywanie klas homotopii przekształceń (przekształcenia homotopijne), przez przyporządkowanie przestrzeniom pewnych systemów algebraicznych, np. grup homotopii, oraz przyporządkowanie przekształceniom homomorfizmów tych systemów.
szereg anomalnych zjawisk fiz. związanych z ciągłymi przejściami fazowymi, tj. przejściami fazowymi II rodzaju (przemiana fazowa), ujawniających się w pobliżu punktu kryt. (stan krytyczny);
mat. ogólnie — ciągłe odwzorowanie zachowujące kształt figur nieskończenie małych;
operatory odwzorowujące przestrzeń Hilberta stanów fiz. w siebie.
mat. ciągłe funkcje f i g, obie z przestrzeni topologicznej X do przestrzeni Y, dla których istnieje funkcja ciągła (zw. homotopią) H: X × [0, 1] → Y, taka że H(x, 0) = f(x) i H(x, 1) = g(x);
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia