ciało
Encyklopedia PWN
mat. zbiór K z dwoma działaniami, zwany dodawaniem (+) i mnożeniem (·), spełniającymi dla dowolnych elementów a, b, c ∈ K następujące warunki: 1) a + b = b + a, przemienność dodawania; 2) a + (b + c) = (a + b) + c, łączność dodawania; 3) ab = ba, przemienność mnożenia; 4) a(bc) = (ab)c, łączność mnożenia; 5) a(b + c) = ab + ac, rozdzielność mnożenia względem dodawania; 6) istnieją elementy 0, 1 ∈ K, 0 ≠ 1, zwane odpowiednio zerem i jednością ciała K, takie że 0 + a = a i 1· a = a; 7) dla każdego a ∈ K istnieje b ∈ K, takie że a + b = 0 (wykonalność odejmowania); 8) dla każdego a ∈ K, a ≠ 0, istnieje c ∈ K, takie że ac = 1 (wykonalność dzielenia).
fiz. podstawowe pojęcie fizyki klasycznej oznaczające ograniczony obiekt materialny składający się z cząstek (elementarnych) o niezerowej masie (protonów, neutronów i elektronów), w przeciwieństwie do pola fizycznego, oznaczającego obiekt materialny złożony z cząstek o zerowej masie, przenoszących oddziaływania elektromagnetyczne i grawitacyjne.
ciało całkowicie pochłaniające padające nań promieniowanie niezależnie od długości (częst.) fali, czyli o zdolności absorpcyjnej równej jedności w całym zakresie długości fal.
w teologii chrześc. termin mający kilka znaczeń:
