ciągłości funkcji

Encyklopedia PWN

jedno z najważniejszych pojęć w matematyce; precyzuje intuicje dotyczące funkcji mało zmieniającej swoje wartości przy małych zmianach argumentu (funkcja ciągła).

punkt nieciągłości funkcji,

mat. wartość argumentu, dla którego zaburzona jest ciągłość funkcji, np. określona w tym punkcie wartość funkcji jest różna od jej granicy.

równanie ciągłości,

równanie różniczkowe pierwszego rzędu wyrażające zasadę zachowania wielkości fiz. (zachowania prawa) w mechanice ośrodków ciągłych, elektrodynamice i in. teoriach pola;

funkcja ciągła,

funkcja f(x), która w punkcie a, należącym do jej dziedziny, ma wartość f(a) oraz granicę

i zachodzi przy tym f(a) =

;

punkt

[łac.],

mat. w aksjomatycznym ujęciu geometrii — jedno z pojęć pierwotnych (podobnie jak prosta i płaszczyzna); w matematyce współczesnej p. (lub elementami) są nazywane różnego rodzaju przedmioty badań mat., tworzące rozmaite zbiory (przestrzenie);

Leibniz

[lạⁱbnıc]

Gottfried Wilhelm Wymowa