chronologię względną
Encyklopedia PWN
archeol. ustalanie kolejności występowania po sobie zjawisk kulturowych (bez możności podania ich dat absolutnych) na podstawie m.in. rozwoju form (np. ceramiki, narzędzi pracy, ozdób), uwarstwienia zabytków w ziemi.
chronologia
kolejność następowania po sobie wydarzeń, zjawisk (chronologia względna); oznaczenie wydarzenia, zjawiska wg przyjętej rachuby czasu (chronologia bezwzględna).
[gr. chrónos ‘czas’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
w archeologii wyróżnia się: chronologię względną — ustalanie kolejności występowania po sobie zjawisk kulturowych (bez możliwości podania ich dat absolutnych) na podstawie m.in. rozwoju form (np.: ceramiki, narzędzi pracy, ozdób), uwarstwienia zabytków w ziemi (stratygrafia archeologiczna) lub metod przyrodniczych (np. dendrochronologii); chronologię bezwzględną (chronologia absolutna) — oznaczanie czasu zjawiska kulturowego w ramach wieków i dziesiątków lat na podstawie przekazów pisanych, importów (głównie monet) i ceramiki, dla okresów dawniejszych za pomocą metod fizykochemicznych (datowanie izotopowe).
czas, gr. aiṓn [‘trwanie’] lub chrónos [‘następstwo’],
kolejność występowania po sobie zjawisk i zdarzeń, stanowiąca przedmiot badań chronologii;
