chromatyczny
Encyklopedia PWN
okular
fiz. część składowa (od strony oka) wielu przyrządów opt. (np. mikroskopów, teleskopów, teodolitów) stanowiąca zwykle lupę przystosowaną do obserwacji obrazu tworzonego przez obiektyw;
[łac.],
planachromat
układ opt. o skorygowanej aberracji chromatycznej dla 2 długości fal (zwykle czerwonej i fioletowej) i krzywiźnie pola.
[łac.-gr.],
muz. znaki chromatyczne umieszczone przy kluczu, oznaczające stałe podwyższenie lub obniżenie dźwięków, do których się odnoszą.
niem. fizyk, z wykształcenia lekarz;
seria
muz. szereg 12 różnych pod względem wysokości dźwięków, opartych na chromatycznej skali równomiernie temperowanej (skala, muz. ; temperacja);
[łac.],