chromatyczny

Encyklopedia PWN

okular
[łac.],
fiz. część składowa (od strony oka) wielu przyrządów opt. (np. mikroskopów, teleskopów, teodolitów) stanowiąca zwykle lupę przystosowaną do obserwacji obrazu tworzonego przez obiektyw;
planachromat
[łac.-gr.],
układ opt. o skorygowanej aberracji chromatycznej dla 2 długości fal (zwykle czerwonej i fioletowej) i krzywiźnie pola.
muz. najmniejszy interwał w systemie dźwiękowym równomiernie temperowanym;
muz. znaki chromatyczne umieszczone przy kluczu, oznaczające stałe podwyższenie lub obniżenie dźwięków, do których się odnoszą.
Seebeck
[zẹ:bk]
Thomas Johann, ur. 9 IV 1770, Rewel (ob. Tallinn), zm. 10 XII 1831, Berlin,
niem. fizyk, z wykształcenia lekarz;
seria
[łac.],
muz. szereg 12 różnych pod względem wysokości dźwięków, opartych na chromatycznej skali równomiernie temperowanej (skala, muz. ; temperacja);
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia