chromatyczny
Encyklopedia PWN
niemiecki kompozytor i organista, przedstawiciel późnego baroku, jeden z największych twórców w historii muzyki.
muz. typ instrumentalnego towarzyszenia, stanowiącego harmoniczną podstawę utworu, stosowany we wszystkich gatunkach muzyki 1600–ok. 1750.
dyspersja światła, rozszczepienie światła,
rozkład widmowy światła złożonego (np. białego) na składowe jednobarwne w wyniku dyfrakcji, interferencji lub załamania.
dzwonki orkiestrowe, dzwonki, wł. campanelli,
instrument muz. z grupy idiofonów, składający się z różnej wielkości płytek metalowych, ułożonych w dwóch rzędach na drewnianej ramie lub w płaskim pudle, nastrojonych wg stopni skali chromatycznej;
instrument muz. z grupy idiofonów, złożony z kilkunastu metalowych rur różnej długości, wiszących równolegle na wspólnej ramie, nastrojonych wg stopni skali chromatycznej;