chromatografii bibułowej
Encyklopedia PWN
chromatografia, w której fazę nieruchomą lub jej część składową stanowi bibuła.
chromatografia
metoda rozdzielania jednorodnych mieszanin na składniki, w której wykorzystuje się różnicę sił oddziaływania tych składników z fazą ruchomą i nieruchomą (stacjonarną).
[gr. chrṓma ‘barwa’, gráphō ‘piszę’],
Martin
biochemik brytyjski;
[mạ:rtın]
Archer John Porter, ur. 1 III 1910, Londyn, zm. 28 VII 2002, Lilangarren (hrab. Herefordshire),
chemik i biochemik;
Runge
niemiecki chemik i farmaceuta;
[rụŋə]
Friedlieb Ferdinand, ur. 8 II 1794 lub 1795, Billwarder k. Hamburga, zm. 25 III 1867, Oranienburg,
chemia organiczna, chemia związków węgla,
dział chemii zajmujący się budową, właściwościami, reakcjami oraz syntezą i zastosowaniem związków organicznych;
