chaos
Encyklopedia PWN
chaos
religiozn. w mitach kosmogonicznych pierwotna rzeczywistość, przeciwstawiana kosmosowi jako zorganizowanemu w akcie kreacji świata, stanowiąca zarazem jego źródło.
[gr., ‘rozziew’, ‘pustka’, ‘bezkształt’],
chaos
filoz. pojęcie wywodzące się ze starożytnej greckiej mitologii i filozofii, synonim bezładu, nieokreśloności;
[gr., ‘rozziew’, ‘pustka’, ‘bezkształt’],
Chaos
mit. gr. uosobienie stanu istniejącego przed powstaniem świata;
[gr., ‘rozziew’, ‘pustka’, ‘bezkształt’],
fiz. nieregularne, nieuporządkowane zachowanie się układów deterministycznych, praktycznie nieprzewidywalne w dłuższych przedziałach czasu.
bohater kulturowy, heros kulturowy,
w mitach, eposie i folklorze postać nauczyciela kultury, twórcy i obrońcy jej porządku, niekiedy w postaci kobiecej.
pogląd mówiący, że stan każdego izolowanego układu fiz. w chwilach późniejszych jest jednoznacznie określony przez tzw. dane początkowe, tj. stan układu w chwili początkowej;
