chaldejskim

Encyklopedia PWN

ogólna nazwa obrzędów zależnych od hellenistycznych i syryjskich tradycji Antiochii i Jerozolimy, zwłaszcza od Liturgii Jakuba Apostoła;

ogólna nazwa obrzędów liturgicznych ukształtowanych w Chaldei na tradycjach syryjskich, perskich i chaldejskich;

[łac. < gr.]:

religia powstała w okresie partyjskim (III w. p.n.e.–III w. n.e.) w Azji Mniejszej;

Nabonid, z dynastii chaldejskiej, data ur. nieznana, Harran, zm. 539 p.n.e.,

ostatni władca Babilonii od 556;

Nabopolasar II, założyciel dyn. chaldejskiej, data ur. nieznana, zm. 605 p.n.e.,

król Babilonii od 626, założyciel państwa nowobabilońskiego, ojciec Nabuchodonozora II;

Historia