cesarze
Encyklopedia PWN
termin nowoż. określający cesarzy rzym. panujących 268–284, kreowanych przez wojsko;
władca cesarstwa, tytuł monarszy wywodzący się od jednego z członów imienia Gajusza Juliusza Cezara (Cezar);
w starożytnym Rzymie deifikacja i sprawowanie quasi-boskiego kultu zmarłych cesarzy;
król Kastylii i Leónu od 1126, syn Urraki;
potoczne określenie sojuszu Niemiec, Austro-Węgier i Rosji, zawartego 1873;
Rząd Wojskowy Tymczasowy Centralny pod protekcją Najjaśniejszego Cesarza i Króla Jego Mości Napoleona Wielkiego we Lwowie, Centralny Wojskowy Tymczasowy Rząd Obydwóch Galicji,
nacz. władza adm. powołana 2 VI 1809 we Lwowie przez księcia J. Poniatowskiego, jako nacz. wodza wojsk pol., w imieniu Napoleona I;
