cechę
Encyklopedia PWN
genet. podstawowe reguły dotyczące przekazywania cech warunkowanych genetycznie podczas rozmnażania płciowego, sformułowane 1866 przez G.J. Mendla w wyniku wieloletnich badań nad dziedziczeniem u samopylnej rośliny — grochu siewnego;
analogia
log. Stosunek, w jakim 2 przedmioty (zjawiska, zdarzenia) P i Q pozostają do siebie zawsze i tylko, gdy cechy C1, ... , Cn przedmiotu P są do siebie w podobnej relacji jak cechy Z1, ... , Zn przedmiotu Q.
[gr., ‘podobieństwo’],
biol. zjawisko przystosowania się organizmów do wykonywanych funkcji życiowych, wyrażające się w specyficznych właściwościach procesów metabolicznych, cech anatomicznych oraz czynności fizjologicznych i behawioralnych w zmienionych warunkach środowiska.
muzyka
muz. sztuka, której tworzywem są percypowane przez ludzi dźwięki, wytwarzane przez nich głosem i/lub za pomocą instrumentów muzycznych;
[łac. < gr.],
med., psychol. człowiek w pierwszym okresie postnatalnego rozwoju osobniczego (ontogeneza), od chwili urodzenia do zakończenia procesu wzrastania;
socjologia
w pierwotnym i najszerszym znaczeniu nauka o społeczeństwie.
[łac.-gr.],
