cechę

Encyklopedia PWN

Rozwijała się pod bezpośrednim wpływem sąsiadujących z Cejlonem Indii, przetwarzając jednak wzorce indyjskie i w rezultacie, kształtując własną odrębność.
filoz. stan rzeczy, ku któremu świadomie zmierza człowiek bądź inne byty.
Cellini
[czellịni]
Benvenuto Wymowa, ur. 1 XI 1500, Florencja, zm. 14 II 1571, tamże,
włoski złotnik, medalier, rzeźbiarz i pisarz.
cement
[łac. caementum ‘kamień tłuczony’],
sproszkowany mineralny materiał wiążący (spoiwo budowlane), który po wymieszaniu z wodą tworzy plastyczną mieszankę (zaczyn), mającą zdolność twardnienia w wodzie (co jest korzystne dla późniejszych własności wyrobów cementowych) i na powietrzu, dając sztuczny kamień odporny na działanie wody;
cementu klasa, marka cementu,
techn. cecha cementu, liczba charakteryzująca wytrzymałość (w MPa) na ściskanie zaprawy z danego cementu po 28 dniach dojrzewania (twardnienia);
cenogeneza
[gr. koinós ‘wspólny’, génesis ‘pochodzenie’],
powstanie u zarodka cechy przystosowawczej, mającej znaczenie tylko w czasie jego rozwoju (np. błony płodowe, pępowina);
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia