caccia

Encyklopedia PWN

[kạczczia],

rodzaj kanonu, popularny we Włoszech w XVI w., odpowiednik fr. chace, z którą łączy go charakter ilustracyjny (naśladowanie odgłosów polowania).

[kạczczi],

Caccio, Caccia Wymowa

, Cazzio,

rodzina kupców i przemysłowców włoskich, działająca w 1. połowie XVII w. w Zagłębiu Staropolskim;

[kạczczi]

Lorenzo, L. Cazzio, L. Caccia, data ur. nieznana, zm. ok. 1630,

włoski przemysłowiec i kupiec;

[łac., ‘sztuka nowa’],

okres w dziejach muzyki europejskiej, obejmujący XIV w.;

[kạcjo],

rodzina przemysłowców, → Cacci.

[szas; fr.],

Słownik języka polskiego