bujny

Encyklopedia PWN

polski herb szlachecki, → Ślepowron.
kenozoik
[gr. kainós ‘nowy’, zōḗ ‘życie’],
era kenozoiczna,
najmłodsza era (jednostka geochronologiczna) w geologicznej historii Ziemi, trwająca od ok. 65 mln lat temu do dziś; także eratem (jednostka chronostratygraficzna) obejmujący skały powstałe w tej erze.
muzyka
[łac. < gr.],
muz. sztuka, której tworzywem są percypowane przez ludzi dźwięki, wytwarzane przez nich głosem i/lub za pomocą instrumentów muzycznych;
pierwszy okres (jednostka geochronologiczna) ery kenozoicznej, trwający od ok. 65 do 1,8 mln lat temu (według niektórych poglądów — do 2,5 mln lat temu); także system (jednostka chronostratygraficzna) obejmujący skały powstałe w tym okresie.
Obejmuje zarówno tradycyjną twórczość ustną Aborygenów, rdzennej ludności Australii (w ok. 260 językach aborygeńskich), jak i ich anglojęzyczne piśmiennictwo.
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia