buffa
Encyklopedia PWN
muzyka
muz. sztuka, której tworzywem są percypowane przez ludzi dźwięki, wytwarzane przez nich głosem i/lub za pomocą instrumentów muzycznych;
[łac. < gr.],
grupa kompozytorów operowych, działających w końcu XVII i w XVIII w., których większość wywodziła się z Neapolu lub jego okolic i wykształciła w neapolitańskich konserwatoriach.
opera
dramatyczno-muzyczny, wokalno-instrumentalny, z akcją dramatyczną, monologami i dialogami ujętymi w libretcie, przeznaczony do wykonania na scenie (z odpowiednią scenografią), zwykle w specjalnie do tego celu zbudowanym teatrze operowym, również zwanym operą.
[wł. < łac.],
operetka
gatunek teatralno-muzyczno-taneczny, powstały w XIX w. we Francji;
[wł. operetta ‘mała opera’],
kompozytor włoski;
kompozytor, dyrygent i pedagog muzyczny.
