boczne
Encyklopedia PWN
zespół urządzeń, elementów i przewodów elektr. w spalinowym silniku tłokowym o zapłonie iskrowym, mający za zadanie wytwarzanie elektr. wyładowań iskrowych, służących do zapalenia mieszanki paliwowo-powietrznej w komorach spalania.
przełęcz w Tatrach Wysokich, w bocznej grani odchodzącej od Świnicy, między Zawratową Turnią a Małym Kozim Wierchem;
zespolenie, anastomoza, zespolenie tętniczo-żylne,
bezpośrednie połączenie pomiędzy tętnicami i żyłami (z pominięciem sieci naczyń włosowatych, czyli kapilarnych) poprzez naczynia proste krótkie lub długie i skręcone;
ziemniak, kartofel, Solanum tuberosum,
gatunek byliny z rodziny psiankowatych, pochodzącej z 2 ośrodków: ze środkowego Chile i z wyspy Chiloe oraz z pogranicza Boliwii i Peru, powszechnie uprawianej w krajach klimatu umiarkowanego — pod względem wielkości zbiorów zajmuje 4. miejsce po pszenicy, ryżu i kukurydzy;
biol. zdolność oceny położenia ciała na podstawie informacji z receptorów wrażliwych na siły przyspieszenia, niezbędna do ustawienia środka ciężkości ciała względem kierunku działania siły ciężkości;
ruch boczny, np. samolotu, spowodowany działaniem wiatru wiejącego pod pewnym kątem do jego kierunku lotu;
