biegunową

Encyklopedia PWN

układ ruchów powietrza w atmosferze ziemskiej uśredniony przestrzennie (na ogół południkowo) i w długich przedziałach czasu (pora roku, wiele lat).

Azja. Warunki naturalne. Klimat.

chromatopolarografia

[gr. chrṓma ‘barwa’, łac. polaris ‘biegunowy’, gr. gráphō ‘piszę’],

metoda analizy chemicznej;

Cluster

[klạstə^r],

projekt Eur. Agencji Kosm., którego celem są badania subtelnej struktury środowiska plazmowego Ziemi, a w szczególności magnetosfery i współoddziaływania wiatru słonecznego z plazmą magnetosferyczną;

cysoida, cissoida

[gr. kissós ‘bluszcz’],

mat. krzywa płaska utworzona za pomocą 2 innych krzywych w następujący sposób: jeśli dane 2 krzywe wyrażają się we współrzędnych biegunowych równaniami r₁ = f₁(φ) i r₂ = f₂(φ), to równanie c. ma postać r = f₁(φ) − f₂(φ);

cząsteczka polarna, cząsteczka biegunowa, cząsteczka dipolowa, dipol,

cząsteczka utworzona z atomów o różnej elektroujemności, w której nastąpiło rozdzielenie ładunku dodatniego i ujemnego;

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>