biegunowe
Encyklopedia PWN
najbardziej zewnętrzna, gazowa część naszej planety;
część świata obejmująca 4/5 powierzchni Eurazji, największego kontynentu na kuli ziemskiej, na półkulach wschodniej (bez Półwyspu Czukockiego) i północnej (bez części Archipelagu Malajskiego);
zespół wartości podstawowych parametrów geodezyjnych, określających rozmiary i figurę oraz pole siły ciężkości Ziemi, przyjmowany do stosowania na podstawie rezolucji Międzynar. Unii Geodezji i Geofizyki (MUGG) na wniosek Międzynar. Asocjacji Geodezji;
hiperbola
mat. krzywa płaska składająca się z tych punktów M płaszczyzny, dla których wartość bezwzględna różnicy odległości od 2 ustalonych punktów F1 i F2 (ogniska hiperboli) jest stała i równa 2a: |F1M − F2M| = 2a (przy czym 2a < F1F2).
[gr. hyperbolḗ ‘nadwyżka’, ‘nadmiar’, ‘przewyższenie’],
seria 5 amerykańskich bezzałogowych satelitów teledetekcyjnych, wprowadzonych 1972–84 na niemal biegunowe orbity kołowe wokół Ziemi;
mat. wielkość e w równaniu stożkowej we współrzędnych biegunowych: r = p/(1 − e cos φ), gdzie biegun układu pokrywa się z ogniskiem stożkowej, oś biegunowa jest zawarta w osi symetrii stożkowej przechodzącej przez jej ognisko, a p jest liczbą zwaną parametrem stożkowej;
