biegunowa
Encyklopedia PWN
elipsoida obrotowa spłaszczona, najbardziej zbliżona kształtem do powierzchni geoidy na całej Ziemi.
kontynent na półkuli południowej rozciągający się w środkowej części Antarktyki koncentrycznie wokół bieguna geograficznego;
elipsa
mat. krzywa płaska składająca się z tych punktów M płaszczyzny, dla których suma odległości od 2 ustalonych punktów F1 i F2 (ogniska elipsy) jest stała i równa 2a: F1M + F2M = 2a (przy czym 2a > F1F2).
[gr. élleipsis ‘mniej’, ‘niedomiar’],
mat. wielkość e w równaniu stożkowej we współrzędnych biegunowych: r = p/(1 − e cos φ), gdzie biegun układu pokrywa się z ogniskiem stożkowej, oś biegunowa jest zawarta w osi symetrii stożkowej przechodzącej przez jej ognisko, a p jest liczbą zwaną parametrem stożkowej;
gwiazda w gwiazdozbiorze Smoka,
norweski badacz polarny, zdobywca południowego bieguna geograficznego, jeden z największych odkrywców nowszych czasów.
