biblijny
Encyklopedia PWN
włoski fizyk, astronom i filozof.
hermeneutyka
praktyka i sztuka głoszenia, interpretacji (wyjaśniania, tłumaczenia, przekładania) i rozumienia tekstów mówionych i pisanych, religijnych (świętych) i świeckich (poetyckich, prawniczych), których sens jest obcy lub ukryty, oraz szeroko — dziejów i kultury pojętych na sposób tekstu;
[gr. hermeneutikḗ (téchnē) ‘(umiejętność) objaśniania, unikania nieporozumień’],
religia Żydów; także zespół wierzeń, wartości etycznych i postaw wynikający z tradycji i obyczajów narodu żydowskiego.
katena
typ komentarza biblijnego stosowany od V w., w którym poszczególne wersety biblijne były objaśniane przez „łańcuszki” cytatów wziętych z dawniejszych komentarzy patrystycznych.
[łac. catena ‘łańcuch’],
ksiądz, biblista i orientalista (asyriolog);
Komenský, Comenius, Komeński, Jan Ámos , ur. 28 III 1592, Nivnice (Morawy), zm. 15 XI 1670, Amsterdam,
czeski pedagog i duchowny ewangelicki, jeden z twórców nowożytnej pedagogiki.