bezpośrednie
Encyklopedia PWN
grupa barwników zawdzięczająca barwę obecności w cząsteczce pięcioczłonowego heterocyklicznego pierścienia tiazolu;
fr. rzeźbiarz i malarz.
batolit
tradycyjny termin określający rozległy masyw skał magmowych zakrzepły w skorupie ziemskiej, o wyraźnych granicach, sięgający do głębokości niedostępnych dla bezpośrednich badań geologicznych;
[gr. báthos ‘głębia’, líthos ‘kamień’],
bazylika
arch.:
[gr.],
lit. tendencja w XX-wiecznej realist. prozie fabularnej, zwłaszcza amer., uznająca za przedmiot tzw. analizy psychol. zachowania i działania będące wynikiem bezpośredniej reakcji na bodźce pochodzące ze świata zewnętrznego;
behawioryzm
kierunek w psychologii, który powstał na początku XX w. i stanowił aż do połowy lat 70. jeden z podstawowych paradygmatów tzw. psychologii akademickiej; zwanej też teorią zachowania, teorią bodźca–reakcji lub teorią s–r (ang. stimulus–reaction).
[ang. behaviour ‘zachowanie się’],
